Βασιλεία Παπακώστα : Μου αρέσει να ψάχνω τις ιστορίες πίσω από τις λέξεις και να καταλήγω πάλι στον άνθρωπο
Η συγγραφέας Βασιλεία Παπακώστα με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της “Μάφιν Βανίλια” από τις Εκδόσεις Σμίλη, μας εκμυστηρεύεται το λόγο που επέλεξε να δώσει στο βιβλίο της έναν τόσο νόστιμο τίτλο, τον τρόπο με το οποίο το μακιουμ- ένα γλύκισμα από καβουρδισμένη ζάχαρη- μπορεί να «διώξει τη θλίψη» των κατοίκων της πόλης και πώς ο βασικός ήρωας προσπαθεί να ορίσει τον εαυτό του ζώντας διαρκώς σε ένα μεταβαλλόμενο πλαίσιο. Στην αρχή ήταν σκόρπια διηγήματα. Δεν σκόπευα να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν κάτι που προέκυψε. Η νουβέλα ολοκληρώθηκε το 2020, την επόμενη χρονιά αποφάσισα να συνεργαστώ με τις εκδόσεις Σμίλη και το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2022. Πέρασα από διάφορα στάδια και ανησυχίες για το πότε και αν θα ήθελα να εκδοθεί το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά χαίρομαι που επέλεξα το συγκεκριμένο ταξίδι. Ο βασικός προβληματισμός ,που ήταν κυρίαρχος σε όλα τα στάδια, είναι ένα ερώτημα που με απασχολούσε έντονα : Αν βρίσκομαι μεταξύ δύο κατηγοριών, που ανήκω; Το μάφιν βανίλια είναι ένα βιβλίο για ενήλικες ή άτομα προς το τέλος της εφηβείας τους. Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης στην οποία ο βασικός ήρωας, Χρήστος, προσπαθεί να ορίσει τον εαυτό του σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πλαίσιο. Ο ήρωας ασφυκτιά στην προσπάθεια του να ταιριάξει στην κυρίαρχη μελωδία και αποφασίζει να δημιουργήσει μια δικιά του. Η απομονωμένη πόλη στην οποία διαμένει, η ευρεία κατανάλωση μακιούμ- ενός γλυκίσματος με ναρκωτική επίδραση- από τους κατοίκους και η υποχρεωτική παρακολούθηση και η επιτυχής εξέταση στο μάθημα χορωδίας ως προϋπόθεση για παροχή άδειας εξόδου από την πόλη καθιστούν το πλαίσιο ακόμα πιο πιεστικό. Το αν θα τα καταφέρει να δημιουργήσει ο Χρήστος την δικιά του μελωδία και να δραπετεύσει από την πόλη ( ή από τον ίδιο του τον εαυτό) αφήνουμε τους αναγνώστες να το ανακαλύψουν. Το μάφιν βανίλια ορίζει σε συμβολικό επίπεδο το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία. Ο βασικός ήρωας στην αρχή του κειμένου επιλέγει και αγοράζει από το κυλικείο του ωδείου ένα μάφιν βανίλια με κράμπερι και κομματάκια σοκολάτας: μαύρη, λευκή και γάλακτος αλλά στο τέλος καταλήγει να κρατά ένα μάφιν βανίλια. Η μεταβολή στο μάφιν είναι αποτέλεσμα των γεγονότων που διαδραματίζονται στην νουβέλα στην οποία έντονος είναι ο χαρακτήρας της ψυχικής μετάβασης του ήρωα σε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας συστήνεται. Νομίζω είναι ένα συνεχές. Απολαμβάνω την διαδικασία της γραφής σε όλα της τα στάδια. Το κομμάτι της έκθεσης και της δημοσίευσης είναι μια διαφορετική ιστορία. Υπάρχει η απόρριψη, η κακή κριτική, η αδιαφορία αλλά και η αποδοχή, η διάδραση με τους αναγνώστες και ένα μήνυμα στο instagram από άτομο που δεν ξέρω και (πιθανόν )δεν θα γνωρίσω που γράφει :<<Σε ευχαριστώ >>. Όλα είναι συναισθήματα ενός συνεχούς και η αντίληψη ενός βήματος σαν εύκολο ή δύσκολο πολλές φορές έχει να κάνει με την προσωπική διαχείριση. Η συγγραφή ενός βιβλίου από την έκδοση αυτού, για εμένα είναι δύο διαφορετικές ιστορίες. Κατά την συγγραφή δεν ξέρεις ακριβώς τα βήματα. Για το κάθε άτομο είναι μια προσωπική βιωματική εμπειρία. Το κομμάτι της έκθεσης και της δημοσίευσης είναι μια άλλη ιστορία και δεν νομίζω ότι είμαι κατάλληλη για συμβουλές. Είναι προσωπικό το σημείο που κάποιος μπορεί να αισθανθεί έτοιμος για ένα τέτοιο βήμα. Κάτι που μπορώ να πω και αφορά γενικότερα την διαδικασία της δημιουργικής σκέψης και ίσως βοηθήσει κάποιον που θέλει να ξεκινήσει να γράφει είναι ένα tip που αφορά (μάλλον) κυρίως άτομα της γενιάς μου: αποσυνδέστε το router και βάλτε το κινητό σε λειτουργία πτήσης. Η δημιουργική σκέψη έρχεται συνήθως λίγα λεπτά μετά την (οδυνηρή) ψηφιακή αποσύνδεση. Ταξίδια, διάβασμα, πειραματισμός με νέες αφηγηματικές τεχνικές και φόρμες, μουσική. Αυτό είναι ίσως ένα πλαίσιο. Δεν έχω βήματα σαφώς ορισμένα, προσπαθώ να αντιλαμβάνομαι την ροή. Μικρές μεταβολές στο τοπίο,οπτική,ωραία μουσική. Οι άνθρωποι που γύρω μου. Μια λέξη που δεν έχω ξανακούσει σε ένα καφενείο, σε ένα χωριό της Ηπείρου. Μου αρέσει να ψάχνω τις ιστορίες πίσω από τις λέξεις και να καταλήγω πάλι στον άνθρωπο. Λίγα λόγια για τη συγγραφέα : Η Βασιλεία Παπακώστα γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1999 στα Ιωάννινα. Ασχολείται με τη δημιουργική γραφή από μικρή ηλικία. Το 2019, το διήγημά της «Αρχικοί χρόνοι», με το οποίο συμμετείχε στον διαγωνισμό που οργάνωσε το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο επ’ευκαιρία του εορτασμού των 200ετών από την Ελληνική Επανάσταση, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο. Το συγκεκριμένο διήγημα περιλαμβάνεται στον τόμο Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, 2019.
